Περίπου έναν αιώνα πριν, η ανθρωπότητα ζούσε με το φόβο μιας αρρώστιας παλιάς, που το δέκατο ένατο αιώνα και αρχές του εικοστού προκάλεσε πολλούς θανάτους. Ήταν η φυματίωση και οι ασθενείς της αναζητούσαν τη  θεραπεία σε μέρη με καλό κλίμα και μεγάλο υψόμετρο, στο καλό φαγητό και την ανάπαυση. Το Μαίναλο στην ορεινή Αρκαδία ήταν τόπος κατάλληλος για την ίδρυση σανατορίων, που στέκουν ακόμα να μας θυμίζουν εκείνες τις εποχές.

   Το σανατόριο της Βυτίνας  ή της "Ιθώμης", όπως λεγόταν, φτιάχτηκε απο τον πνευμονολόγο Μπόμπολα το 1927, αργότερα πουλήθηκε στο νοσοκομείο της Καλαμάτας και λειτούργησε ως το 1941. Το κτίριο έχει καταρρεύσει σχεδόν ολοκληρωτικά. Συνετέλεσαν ο χρόνος, οι λεηλασίες κι κατασκευή που δεν ήταν πολύ γερή. Το τοπίο που το περιβάλλει είναι μαγευτικό!






   Είναι αδύνατο πια να μπει κανείς μέσα. Από τα παράθυρά του διακρίνονται ελάχιστα οι κοινόχρηστοι χώροι και τα δωμάτια. Μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχαν και τα καλοριφέρ της κεντρικής θέρμανσης, μεγάλη πολυτέλεια για την εποχή εκείνη, υποθέτω.

Με ποια συναισθήματα θα διάβαιναν αυτά τα κατώφλια...

   Εκεί κοντά, σε σημείο απ' όπου παλιά περνούσε ο δρόμος για το σανατόριο, βρίσκεται ένας βράχος, η Άσπρη Πλάκα, όπως τη ,λένε οι κάτοικοι της Βυτίνας. Πάνω στο βράχο είναι σκαλισμένα ονόματα και χρονολογίες κι η παράδοση λέει ότι κάποια είναι ονόματα ασθενών που θεραπεύτηκαν κι έφυγαν.







     Το δεύτερο σανατόριο της περιοχής βρίσκεται κοντά στο χωριό Μαγούλιανα. Ένα  επιβλητικό πέτρινο κτίριο, που φτιάχτηκε το 1923 με πρωτοβουλία και εράνους της αδερφής του Παύλου Μελά, Άννας Παπαδοπούλου  ή Μανας, για τους άρρωστους στρατιώτες της μικρασιατικής εκστρατείας. Είναι γνωστό ως το "Σανατόριο της Μάνας". Κι εδώ το τοπίο είναι αλπικό, κοντά στα 1500 μέτρα υψόμετρο.



  Εδώ μπορούμε να μπούμε μέσα, αν και δεν έχει απομείνει πια τίποτα στο εσωτερικό.







       Πώς σας φάνηκε αυτή η βόλτα στο παρελθόν; Είναι λυπηρό να βλέπεις αυτά τα κτίσματα, έρημα να καταρρέουν, αλλά από την άλλη συμβολίζουν μια νίκη του ανθρώπου απέναντι σ' εκείνον τον εχθρό, που μας δίνει αισιοδοξία σήμερα που παλεύουμε μ' έναν καινούργιο.
Τα σανατόρια πεθαίνουν γιατί δε τα χρειαζόμαστε πια...

     Πρωτομαγιά αύριο, μέρα γιορτής μιας άνοιξης διαφορετικής, και μνήμης , βέβαια.  Οι πόρτες μας θα στολιστούν με ανθισμένα στεφάνια από φρέσκα ανοιξιάτικα λουλούδια. Μπορούμε όμως να φτιάξουμε κι ένα αλλιώτικο στεφάνι κι ένα μπουκέτο από κουκουνάρια που δε θα μαραθεί, για το μπαλκόνι ή για μια γωνιά μέσα στο σπίτι.



     Χρειαζόμαστε ένα στεφάνι -βάση, που μπορούμε να φτιάξουμε από λεπτά κλαδιά, κουκουνάρια, ακρυλικά χρώματα και πιστόλι θερμοκόλλησης.
      Αρχικά κόβουμε τα κουκουνάρια στη μέση με ένα κλαδευτήρι ή κόφτη, στρίβοντας το κομμάτι που θα αφαιρέσουμε.



    Χρωματίζουμε μερικά, κι όσα αφήσουμε λευκά τα περνάμε άλλη μια φορά λευκό χρώμα. Όταν στεγμώσουν αν θελουμε τα ψεκάζουμε με διάφανο βερνίκι σε σπρέι.




  Μπορούμε να τα κολλήσουμε σε ξερά κλαδάκια, αφού κάνουμε στο πίσω μέρος μια τρυπούλα με τρυπάνι ή κάτι αιχμηρό,  και να έχουμε και μια ''ανθοδέσμη''!

  Ενα Πάσχα τόσο διαφορετικό ζήσαμε φέτος, που θα το θυμόμαστε για πάντα. Πόσες ανατροπές στις βεβαιότητές μας δεν έφερε αυτή η άνοιξη; Φόβος και λύπη στην αρχή, αγωνία και τροφή για σκέψη, αλλαγές στην καθημερινότητα... Υστερα,μέρα με τη μέρα, βρήκαμε σιγά σιγά νέους ρυθμούς και μπορέσαμε να γιορτάσουμε αυτό το  Πάσχα, που ίσως να ήταν και πιο ουσιαστικο.




  Όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα ο χρόνος περίσσευε κι έτσι η κουζίνα πήρε φωτιά. Και κουλουράκια, και τσουρέκια, και σοκολατένια αυγά, και σοκολατάκια και λαμπροκουλούρες και... όλα από τα χεράκια μας.




  Το βράδυ της Ανάστασης οι λαμπαδίτσες μας άναψαν και σταθήκαμε στο μπαλκόνι , απέναντι από την άδεια εκκλησία.



 
   

 
  Κι αφού χρόνος υπάρχει, είναι ευκαιρία για δημιουργία και διάβασμα. Ετσι οι ακουαρελίτσες μου είδαν το φως της μέρας και μετά απο κάποιες δοκιμές γεννήθηκαν αυτοί οι σελιδοδείκτες, που έχουν διάθεση ταξιδιάρικη.




  Το καλό του να μένεις σε χωριό είναι ότι μπορούμε να βγαίνουμε και να περπατάμε, να παιρνουμε ανάσες και να γεμίζουμε εικόνες  απο την ανοιξιάτικη φύση. Οι διαδρομές του Menalon Trail γύρω από τη Βυτίνα είναι μαγευτικές!