Καλησπέρα και χρόνια πολλά .Χριστούγεννα σήμερα και είναι ευκαιρία για ένα ταξιδάκι...Είναι τόσο εύκολο ,δε θα χρειαστούμε ούτε βαλίτσες ,ούτε εισιτήρια. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια συλλογή διηγημάτων κι ο κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης θα μας πάει ως το νησί του,και συγκεκριμένα "Στο Χριστό στο Κάστρο".
Το καλοκαίρι του 2009 πήγαμε στη Σκιάθο, ένα πανέμορφο νησί αλλά με έντονο το αποτύπωμα του τουρισμού πάνω του.Ένα κομμάτι, ωστόσο,παραμένει ανέπαφο κι εκεί βρίσκεται το Κάστρο,στο οποίο φτάνει κανείς ακολουθώντας έναν χωματόδρομο, που από ένα σημείο και μετά γίνεται μονοπάτι στο βράχο που αιωρείται πάνω από το πέλαγος.Αξίζει η προσπάθεια,η θέα είναι μαγευτική μα πιο μεγάλη η συγκίνηση στη σκέψη ότι βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του Παπαδιαμάντη...
"Αυτό το φρούριο ήτανε ένας γιγάντιος βράχος,φυτρωμένος εκεί κατά το πέλαγος,προεξοχή της στεριάς προς τη θάλασσα,έτσι σα νά δειχνε ηστεριά τη γροθιά της προς τη θάλασσα"
Από την παλια πόλη σωζονται λίγα πράγματα.Στη φωτογραφία φαίνονται το μονοπάτι, η πύλη ,ενα αναστηλωμένο σπίτι και το λευκό κτίσμα που είναι η εκκλησία του Χριστού, ίδια όπως τότε.
"Σαν φτάσανε στο Κάστρο και μπήκανε στο Ναό του Χριστού,τόση θαλπωρή χάιδεψε την ψυχή τους,που, αν και ήτανε κατάκοποι,αν και νυστάζανε μερικοί απ'αυτούς, νιώσανε τόσο τη χαρά τής ζωής και του ευχάριστου τερματισμού της πορείας των,στο Ναό του Κυρίου,ώστε τους έφυγε κι η νύστα κι όλη η κούραση."
Καληνύχτα και πολλές ευχές σε όλους.
ΥΓ: Αν δεν έχετε το διήγημα στη βιβλιοθήκη σας ,μπορείτε να το βρείτε εδώ.http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/alexandros_papadiamantis/sto_xristo_sto_kastro.htm
Το καλοκαίρι του 2009 πήγαμε στη Σκιάθο, ένα πανέμορφο νησί αλλά με έντονο το αποτύπωμα του τουρισμού πάνω του.Ένα κομμάτι, ωστόσο,παραμένει ανέπαφο κι εκεί βρίσκεται το Κάστρο,στο οποίο φτάνει κανείς ακολουθώντας έναν χωματόδρομο, που από ένα σημείο και μετά γίνεται μονοπάτι στο βράχο που αιωρείται πάνω από το πέλαγος.Αξίζει η προσπάθεια,η θέα είναι μαγευτική μα πιο μεγάλη η συγκίνηση στη σκέψη ότι βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του Παπαδιαμάντη...
"Αυτό το φρούριο ήτανε ένας γιγάντιος βράχος,φυτρωμένος εκεί κατά το πέλαγος,προεξοχή της στεριάς προς τη θάλασσα,έτσι σα νά δειχνε ηστεριά τη γροθιά της προς τη θάλασσα"
Από την παλια πόλη σωζονται λίγα πράγματα.Στη φωτογραφία φαίνονται το μονοπάτι, η πύλη ,ενα αναστηλωμένο σπίτι και το λευκό κτίσμα που είναι η εκκλησία του Χριστού, ίδια όπως τότε.
"Σαν φτάσανε στο Κάστρο και μπήκανε στο Ναό του Χριστού,τόση θαλπωρή χάιδεψε την ψυχή τους,που, αν και ήτανε κατάκοποι,αν και νυστάζανε μερικοί απ'αυτούς, νιώσανε τόσο τη χαρά τής ζωής και του ευχάριστου τερματισμού της πορείας των,στο Ναό του Κυρίου,ώστε τους έφυγε κι η νύστα κι όλη η κούραση."
Καληνύχτα και πολλές ευχές σε όλους.
ΥΓ: Αν δεν έχετε το διήγημα στη βιβλιοθήκη σας ,μπορείτε να το βρείτε εδώ.http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/alexandros_papadiamantis/sto_xristo_sto_kastro.htm
Νασαι καλά Νίκη, που παρακινείς ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει Παπαδιαμάντη (υπάρχουν αλήθεια;) να διαβάσουν κάτι μέρες που είναι!Αν κι ο Παπαδιαμάντης είναι πάντα επίκαιρος,κι εμάς τουλάχιστον (την ηλικία τη δική μου εννοώ) μας έκανε ν αγαπήσουμε τηνΛογοτεχνία και πλούτισε τη γλώσσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μυαλό μου Παπαδιαμάντης και Χριστούγεννα πάνε πακέτο.
Καλή εορταστική συνέχεια! Φιλάκια
Έχεις δίκιο Χαρά,αυτά τα κείμενα είναι αξεπέραστα.Ακόμα κι η γλώσσα ,που δυσκολεύει κάποιους, είναι τόσο ζωντανή!Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση που,εκτός από το σπίτι του Παπαδιαμάντη,μπορέσαμε και πήγαμε στο Κάστρο και στην εκκλησία του Χριστού.Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες, γιατί ήμουν με την καμερα στο χέρι,κι αυτή πάλι δεν είναι συμβατή με τα καινούρια windows για να σας δείξω βίντεο.
ΑπάντησηΔιαγραφή