Φρου - φρου

    Πριν από πολλά πολλά χρόνια ,κάπου στα βάθη της δεκαετίας το '80  η τηλεόραση αποτελούσε κάτι πρωτόγνωρο κι αξιοθαύμαστο για μικρούς και μεγάλους, κι ας είχε μόνο δυο κανάλια κι ας ήταν κι ασπρόμαυρη! Θα μου πείτε ότι ήδη είχε κάνει την εμφάνισή της πολύ νωρίτερα, αλλά στα μικρά ορεινά χωριά της Γορτυνίας άργησε κάπως να φτάσει. Σ' ένα τέτοιο χωριουδάκι μεγάλωσα, και μια από τις πρώτες τηλεοράσεις που ήρθαν εκεί ήταν κι η δική μας, όχι στο σπίτι μας ,μη φανταστείτε, αλλά στο μαγαζάκι που είχαν οι γονείς μου. Τα απογεύματα ,λίγο πριν αρχίσουν να μαζεύονται  σε παρέες οι χωριανοί που γύριζαν από τις δουλειές τους, μαζευόμασταν τα πιτσιρίκια να δούμε  "τα παιδικά". Κάντυ- Κάντυ... στρουμφάκια... Νηλς Χολγκερσον....Χάιντι...του κουτιού τα παραμύθια και τόσα άλλα. Το πρώτο Ουράνιο τόξο και η Χιλιοποδαρούσα ,μάλιστα , ήταν εκπομπές με ενότητες που αφορούσαν τις χειροτεχνίες- εκεί κάπου πρέπει να άρχισαν όλα ...
   Μια άλλη πολυαγαπημένη σειρά ήταν ο Φρου Φρου ,ένα μικρό πνεύμα που μπορούσε να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται όποτε ήθελε,κι εμφανιζόταν μόνο σ' ένα γέρο -μαραγκό και τον ταλαιπωρούσε με τις σκανταλιές του! Τον αγαπούσα διπλά το Φρου Φρου μιας ήταν αυτό το δεύτερο όνομά μου στα παιχνίδια με την υπόλοιπη πιτσιρικαρία. Τι κοινό είχαμε; μα, τα ...καλοχτενισμένα μας μαλλιά!
   Το you tube που τόσα παλιά κι αγαπημένα ξανάφερε μπρος στα μάτια μας θα μας βοηθήσει να θυμηθούμε το μικρό εκείνο φιλαράκι των παιδικών μας χρόνων...

           ".....κάθε φορά που θα τρώμε πατίνγκα σοκολάτα εγώ θα έχω γενέθλια...."

    ....κι αυτή τη φορά δεν είναι δικό μου το  ορθογραφικό λάθος ,χα,χα! Δεν είναι απίστευτος;


      Τώρα θα μου πείτε που τα θυμήθηκα όλα αυτά; Θα γελάσετε! Θυμήθηκα το μικρό Φρου Φρου και τις γκάφες του όταν πήρα στα χέρια μου κι άρχισα να πλέκω αυτό το παράξενο καινούριο νήμα που φτιάχνει  αυτά τα φραμπαλαδωτά κασκόλ που κυκλοφορούν πολύ τελευταία. Δείτε τα δικά μου:

     Μ' αρέσουν και γίνονται απίστευτα εύκολα και γρήγορα! Δείτε εδώ πως.

      Κατά τα άλλα στα σεμινάρια για το βελονάκι τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντα, στο τελευταίο μάθημα μεταξύ άλλων, μάθαμε κι ένα ακόμη λουλουδάκι. Έπλεξα δυο για εξάσκηση και είπα να τα αξιοποιήσω κάπως. Πήρα μια παλιά στέκα μαλλιών -που είχε από καιρό χάσει τα μπιχλιμπίδια της και μαζί κάθε ενδιαφέρον στα μάτια των θυγατέρων μου- την έντυσα με νήμα πλέκοντας άριχτα ποδαράκια γύρω της και στις άκρες στερέωσα δυο "μαξιλαράκια" που έφτιαξα με τα λουλουδάκια και δυο πλεχτούς κύκλους και τα γέμισα με λίγο γέμισμα για μαξιλαράκια.
    Έγινε ένα ζευγάρι "αυτάκια" να μας ζεσταίνει τα κρύα πρωινά στο δρόμο για το σχολείο!

    Περιττό να πω ότι ήδη ετοιμάζεται το δεύτερο ζευγάρι!