Όταν το σχολείο δίνει μαθήματα ζωής

      Πόσα μπορούμε να μάθουμε στο σχολείο; Πολλά, πάρα πολλά. Πόσα από αυτά μπορούν να γίνουν μαθήματα ζωής για τους μικρούς ανθρώπους; Μάλλον λίγα- συνήθως.
      Το αγαπημένο μας σχολείο, όμως διαφέρει. Έχει ανθρώπους, αληθινούς Δασκάλους,  που καταθέτουν τη δουλειά τους, το μεράκι και την αγάπη τους για τα παιδιά και το αποτέλεσμα είναι μαθήματα ζωής για τους μικρούς και στιγμές συγκινητικές για τους μεγάλους. Η χριστουγεννιάτικη γιορτή φέτος ήταν τόσο επίκαιρη, μίλησε στις ψυχές όλων και μας έκανε να σκεφτούμε πολλά.  Οι μικρότερες τάξεις μας παρουσίασαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα και έκαναν εξαιρετική δουλειά.

Φωτισμοί ,σκηνικά, ηχητικά ,όλα φροντισμένα. Το συνηθισμένο δίδυμο, του οποίου αποτελώ το μισό, έβαλε το λιθαράκι του με το σκηνικό της γιορτής.




  Τα φώτα σβήνουν κι η παράσταση ξεκινά... Η Ελενίτσα παίζει συγκλονιστικά.



    Οι σκηνές του ονείρου βιντεοσκοπημένες από τις προηγούμενες μέρες προβάλλονται και πολλά μάτια δακρύζουν.


    Στη συνέχεια τα παιδιά μας μιλούν για τις δράσεις τους, γιατί όλα αυτά έχουν αξία όταν δεν είναι μόνο λόγια αλλά γίνονται πράξεις. Το σχολείο μας συμμετέχει στο πρόγραμμα Σχολεία υπερασπιστές των παιδιών, βοηθά στη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης για το Χαμόγελο του Παιδιού και φέτος έφερε κοντά μας τα αστέρια του Κάνε μια ευχή. Ένα μεγάλο μπράβο τους αξίζει!




    Η γιορτή κλείνει με ένα τραγούδι.



     Στη συνέχεια όλοι τιμήσαμε το μπουφέ των μαμάδων. Οι μπαμπάδες βγήκαν στην αυλή παρέα με τσίπουρο γύρω από τη φωτιά.




      Μετα τη γιορτή πολλά τριγύριζαν στο μυαλό μου, όταν βλέπεις τα δικά σου παιδιά στη θέση εκείνων των παιδιών αντιλαμβάνεσαι πόσο λεπτη είναι η γραμμη που τα χωρίζει. Τι μπορούμε να κάνουμε; Να βοηθάμε βεβαια, αλλά και να εκτιμάμε και να χαιρόμαστε τις μικρες στιγμές, τις μικρές χαρές που τις προσπερνάμε κοιτάζοντας και περιμένοντας αυτά που θεωρούμε σπουδαία και που ίσως δεν έρθουν ποτέ. Εχοντας αυτή τη διάθεση έγραψα ένα μικρό κείμενο που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του σχολείου μας. Το μοιράζομαι και μαζί σας.


   

Έλα μαμά, έλα μπαμπά Έλα μαμά, έλα μπαμπά,                                                                                                                      έλα και μάζεψε μια –μια τις μικρές στιγμές και φτιάξε πολύτιμες αναμνήσεις. Δες τα ματάκια που λάμπουν σαν λαμπιονάκια,                                                                                   δες τα πατουσάκια που σκαρφαλώνουν στην καρέκλα , δες τα χεράκια που απλώνονται για να βάλουν το αστέρι στην κορυφή του δέντρου. Άκου τα κάλαντα από τις πιο γλυκές φωνές, άκου τα τριγωνάκια,                                                   άκου την ήρεμη ανάσα του στην ησυχία  της νύχτας. Νιώσε το  κατακόκκινο μαγουλάκι που έρχεται απ’ έξω και δώσ’ του ένα ζεστό φιλί,                  δώσε κι άλλο ένα μετά, που θα ‘ναι πασπαλισμένο με άχνη. Διηγήσου την πιο όμορφη ιστορία, αυτή που εσύ έφτιαξες για χάρη του, και στόλισε τα όνειρά του. Δοκίμασε τα πιο νόστιμα γλυκά, αυτά που έπλασαν τα μικρά χεράκια για σένα. Πάρε με μια βαθιά ανάσα όλες τις γλυκές μυρωδιές των γιορτών. Νιώσε την προσμονή, γίνε ξανά παιδί και παίξε με τα σκορπισμένα παιχνίδια στο πάτωμα. Έλα μαμά, έλα μπαμπά, δες, άκουσε, νιώσε, γέλα, σιγοτραγούδησε… Μάζεψε τις πολύτιμες στιγμές και φύλαξέ τες στην καρδιά σου. Κι όταν νιώσεις την καρδιά σου γεμάτη, σήκωσε τα μάτια σου στον ουρανό και στείλε ένα ευχαριστώ σ’ Εκείνον που σου εμπιστεύθηκε αυτό το δώρο, σ’ Εκείνον που σ’ έκανε συμμέτοχο στο έργο της Δημιουργίας.             Κι ύστερα δώσε την υπόσχεση να κάνεις ό,τι μπορείς για να φανείς αντάξιος του.