Αιώνια πόλη

     Αιώνια πόλη, πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσεις; Αιώνια θα την έχουμε στην καρδιά μας! Πέντε μέρες  περάσαμε κοντά της αυτό το καλοκαίρι και θα είναι αυτές οι μέρες, αυτές οι στιγμές κι οι εικόνες που θα φωτίζουν και τις πιο δύσκολες μέρες του χειμώνα που έρχεται...
  

Όταν κοιτάς από ψηλά..

   Το ιστορικό κέντρο της πόλης αγκαλιάζουν τα Αυρηλιανά τείχη, διατηρημένα σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Είναι μια περιοχή που όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν κοιτάξεις αντικρίζεις την ομορφιά και θες να την αποτυπώσεις. Ξεκινάμε τη βόλτα μας από το Καπιτώλιο, από εδω που διοικούνταν η πόλη από την αρχαιότητα και σήμερα ακόμα εδώ βρίσκεται το δημαρχείο και τα δημοτικά μουσεία. Η σκάλα, η πλατεία κι οι προσόψεις των κτηρίων είναι διαμορφωμένες από τον Μιχαήλ Άγγελο και ο χρόνος έμεινε εκεί...

Στο βάθος το θέατρο του Μάρκελου

Το δημαρχείο

   Ο λόφος του Καπιτωλίου γειτονεύει με τη Ρωμαϊκή Αγορά κι από εκεί βλέπουμε ένα κομμάτι της, αρχαίους ναούς και την αψίδα του Τίτου.


   Κατεβαίνοντας συνεχίζουμε για το Κολοσσαίο, το μεγάλο αμφιθέατρο που αρχισε να χτίζεται περίπου το 70 μΧ. στον τόπο που ο Νέρωνας είχε φτιάξει τη χρυσή Οικία του, συγκεκριμένα στον κήπο και στο σημείο που είχε τη μικρή τεχνητή του λίμνη (!). Οι διάδοχοί του προτίμησαν να σβήσουν από τα μάτια του λαού το προκλητικά πολυτελές κτίσμα, το έθαψαν, αποξήραναν τη λίμνη κι έφτιαξαν το λαμπρό αμφιθέατρο των Φλαβίων όπου άρχοντες και λαός διασκέδαζαν, ενώ χιλιάδες άνθρωποι και ζώα μαρτυρούσαν και θανατώνονταν... Εξαίσιο αρχιτεκτονικό δημιούργημα, λαβωμένο όμως τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, όταν του αφαιρούσαν οικοδομικά υλικά για να χτίσουν εκκλησίες.



    Ακριβώς δίπλα η αψίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, με πανέμορφα ένθετα γλυπτά, παλαιότερα της εποχής της.


     Για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα την εποχή της αρχαίας Ρώμης επιλέξαμε να μην επισκεφθούμε μέσα το Κολοσσαίο αλλά να πάμε στο αρχαιολογικό μουσείο ( για την ακρίβεια στο ένα από τα τέσσερα παραρτήματά του). Δυστυχώς όσα μππορεί κι όσα θέλει να δει κανείς εδώ είναι τόσα πολλά που τέτοια διλήματα αντιμετωπίζει συνέχεια. Δεν ξέρω τι χάσαμε, πάντως το παλάτσο Μάσιμο μας αντάμειψε και μας  κράτησε πολλές ώρες κοντά του Στο υπόγειο έχει μια μεγάλη συλλογή νομισμάτων από τα αρχαία χρόνια ως το ευρώ και κάποια κοσμήματα. Ανεβαίνοντας, οι δυο όροφοι είναι αφιερωμένοι στην ελληνορωμαϊκή γλυπτική, με πολλά αγάλματα αλλά και σαρκοφάγους κα. Το μόνο θέμα που είχαμε εδώ είναι ότι δεν υπήρχαν δίπλα σε όλα τα εκθέματα ταμπελάκια με πληροφορίες στα αγγλικά, μόνο στα πιο μεγάλα και σημαντικά.

Ο  κοιμισμένος ερμαφρόδιτος

 Στον τελευταίο όροφο υπάρχει μεγάλη συλλογή ρωμαϊκά μωσαϊκά και τοιχογραφίες που δε μπορώ να περιγράψω την ομορφιά τους. Έχουν μεταφερθεί από ρωμαϊκές επαύλεις, άλλωστε και πολλά από τα γλυπτά που είδαμε πριν κοσμούσαν κάποτε τους κήπους τους.







   Ένα ολόκληρο δωμάτιο, και οι τέσσερις πλευρές, έχουν μεταφερθεί σχεδόν ανέπαφες από την οικία της Λιβίας- συζύγου του Αυγούστου και μητέρας του Τιβέριου- που βρισκόταν έξω από την πόλη. Μπαίνεις μέσα και σε μαγεύουν, είναι σα να μπήκες σ' έναν κήπο ή μάλλον στον παράδεισο...





     Εξαιρετικό αρχιτεκτονικό μνημείο είναι και το Πάνθεον, ο κυκλικός ρωμαϊκός ναός που μετατράπηκε σε χριστιανικό κι έτσι έχει διατηρηθεί ανέπαφος! Εκπληκτικός ο τρούλος του, που αν είχε άλλο ένα όμοιο κομμάτι από κάτω θα σχημάτιζε μια τέλεια σφαίρα που μόλις θα άγγιζε το έδαφος. Ο φεγγίτης -το μάτι- στην κορυφή έχει 9 μέτρα διάμετρο και είναι κενός, δεν έχει καν τζάμι! Κι όταν βρέχει; ρωτήσαμε οι αφελείς. Α, τίποτα, τα νερά απομακρύνονται αμέσως με την κλίση που έχει το μαρμάρινο δάπεδο...  Στον πρόναο οι γιγάντιες γρανιτένιες κολώνες έχουν έρθει από την Αίγυπτο κι οι ορειχάλκινες πόρτες έχουν διατηρηθεί από τα αρχαία χρόνια.

Εδώ βρίσκονται οι τάφοι Ιταλών βασιλέων και του ζωγράφου Ραφαήλ.

    Σε κάθε δρόμο και γειτονιά ξεπροβάλλουν εκκλησίες με απίστευτη μεγαλοπρέπεια και όλες κρύβουν αμέτρητα έργα τέχνης στα κλίτη και στα παρεκκλήσια τους. Η συμβουλή που πήραμε φεύγοντας " όπου δείτε εκκλησία μπείτε" ήταν σοφή. Προσοχή μόνο, εδώ οι κανόνες ευπρεπούς ενδυμασίας τηρούνται αυστηρά!
    Μπαίνουμε στην εκκλησία του αγίου Ιγνατίου Λογιόλα που μπροστά του έχει τη μικρή , κουκλίστικη ομώνυμη πλατεία. Η προοπτική που έχει η οροφογραφία με τον θρίαμβο του αγίου Ιγνατίου είναι μοναδική , την κοιτάς και νιώθεις να ανεβαίνεις προς τον ουρανό! Επίσης ο τρούλος είναι μια ψευδαίσθηση, είναι ζωγραφισμένος στο απόλυτα επίπεδο ταβάνι.









   Κοντά στο Πάνθεον βρίσκεται κι ο άγιος Λουδοβίκος των Γάλλων, εκκλησία γνωστή για τα τρία έργα του ζωγράφου Καραβάτζιο που φιλοξενεί και έχουν θέματα από τη ζωή του αγίου Ματθαίου.






    Μια γεύση από τη ζωή τόσο των Ρωμαίων όσο και των πρώτων Χριστιανών μας έδωσε η επίσκεψη στις κατακόμβες της Αγίας Δομιτίλλας. Εδώ δεν ήταν τόπος που κρύβονταν οι πιστοί, ήταν ένας τρόπος ταφής που υιοθέτησαν από τους Ρωμαίους για να κερδίσουν καλλιεργήσιμο έδαφος στην επιφάνεια, αλλά και τόπος προσκυνήματος αφού υπήρχαν λείψανα μαρτύρων. Το μνημείο περιλαμβάνει μια ημιυπόγεια βασιλική εκκλησία και 17 χιλιόμετρα δαιδαλώδεις στοές με 150.000 τάφους λαξευμένους στα τοιχώματα. Θέλω να σας ομολογήσω ότι εκεί κάτω ζορίστηκα πολύ, δεν έχει και τρόπο να γυρίσεις πίσω κι ούτε και μπορείς χωρίς οδηγό. Αυτό που με πείραξε περισσότερο δεν ήταν τόσο το αίσθημα κλειστοφοβίας όσο οι αμέτρητοι μικροσκοπικοί τάφοι...

Ο μυστικός Δείπνος, από τις λίγες απεικονίσεις που έχουν σωθεί πριν την εικονομαχία

   Στο τέλος της διαδρομής σώζεται ένα τμήμα ρωμαϊκού δρόμου, μαζί με ένα κτίσμα και ένα πηγάδι για να πίνουν νερό οι διαβάτες.