Βόλτα στις πλατείες της Ρώμης

   Οι πλατείες της Ρώμης είναι πολλές, τόσο μέσα στο ιστορικό κέντρο, όσο και λίγο πιο έξω που πήγαμε σε μια διαδρομή με το λεωφορείο, ήταν όλες η μια πιο όμορφη και πιο γοητευτική από την άλλη. Κοινά χαρακτηριστικά ότι σε όλες υπάρχει τουλάχιστον μια φοντάνα, συνήθως  κάποιος αιγυπτιακός οβελίσκος -τρόπαιο από εποχές δύναμης- εκκλησίες, γλυπτά και τριγύρω κτήρια από διάφορα αρχιτεκτονικά στιλ, όλα ταιριασμένα έτσι που να λες δε μπορεί, σκηνικό για κάποια ταινία έχουν φτιάξει. Στις βόλτες μας μπορεί να δούμε και κάποια πεζοδρόμια με σπασμένες πλάκες ή δρόμους όχι τόσο καθαρούς ή ακόμα και κάδους που να ξεχειλίζουν τα σκουπίδια, αλλά εμείς ειδικά δεν δικαιούμαστε να παραπονιόμαστε για τέτοια πράγματα, έτσι δεν είναι;
    Να πούμε ότι όταν λέμε φοντάνα δεν πρόκειται για συντριβάνι όπως το ξέρουμε εμείς, αλλά για κρήνες με τρεχούμενο, καθαρό πόσιμο νερό! Μαζί με τις πιο απλές βρύσες που τρέχουν στις γωνιές των δρόμων μας χαρίζουν δροσερό νεράκι που φτάνει στην πόλη από τα αρχαία υδραγωγεία, ένα θαύμα της μηχανικής των Ρωμαίων. Μάλιστα ο θρύλος θέλει τους ευγενείς Άγγλους της πόλης να στέλνουν τους υπηρέτες τους να φέρουν νερό από τη φοντάνα ντι Τρέβι για το απογευματινό τους τσάι! Εκεί ακριβώς μας περίμενε μια μεγάλη απογοήτευση κι έτσι νόμισμα δε ρίξαμε...

Η συντήρηση θα κρατήσει ως τα Χριστούγεννα του 2015...

Ανθη της πέτρας

    Αφού πνίξαμε τη στεναχώρια μας στο παρακείμενο παγωτατζίδικο με θεϊκό παγωτό μάνγκο, συνεχίσαμε...
     Αποκαλείται το σαλόνι της Ρώμης κι είναι ίσως η πιο όμορφη πλατεία της, το αλλοτινό στάδιο του Δομιτιανού, η μπαρόκ πιάτσα Ναβόνα, γεμάτη καφέ κι εστιατόρια μας δεχεται σαν ανοιχτή αγκαλιά μέρα ή νύχτα. Στο κέντρο δεσπόζει η κρήνη των τεσσάρων ποταμών του Μπερνίνι με τον οβελίσκο. Στα άκρα η φοντάνα  ντελ Νετούνο κι η φοντάνα ντελ Μόρο.

Φοντανα ντελ Νετούνο

                   Πίνουμε μια γουλιά καφέ κι απολαμβάνουμε:



     Κεντρική, κάτω από το Καπιτόλιο και πολύ κοντά στο Κολοσσαίο η πιάτσα Βενέτσια. που πήρε το όνομά της από το παλάτσο Βενέτσια, που ήταν παλιότερα πρεσβεία της Βενετίας.



   Εδω και τα στούντιο της τσινετσιτά...

 
   ... εδώ και το μνημείο του Βικτορ Εμμανουέλ, του πρώτου βασιλιά που ένωσε τα Ιταλικά κρατίδια στο κράτος που ξέρουμε σήμερα, μαζί και μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Είναι το νεότερο μνημείο της πόλης και μάλλον αμφισβητούμενης αισθητικής. Σίγουρα τη νύχτα φαίνεται καλύτερο.




         Επίσης και το Κολοσαίο τη νύχτα αλλάζει χρώμα





     Από την πιάτσα Βενέτσια ένας κεντρικός εμπορικός δρόμος, η Βία ντελ Κόρσο, θα μας οδηγήσει στην πιάτσα ντελ Πόπολο.
      Στα μισά του δρόμου σταματάμε σε μια μικρή πλατεία, είναι η πιάτσα Κολόνα, με τον κίονα που τοποθέτησε η σύγκλητος προς τιμήν του Μάρκου Αυρήλιου που πάνω του ιστορούνται οι νικηφόροι πόλεμοι του αυτοκράτορα. Γύρω υπάρχουν κυβερνητικά κτήρια.




     Η πιάτσα ντελ Πόπολο  έχει οβάλ σχήμα, εχει τρεις κρήνες, αλλά και τρεις εκκλησίες. Την Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο με τα σπουδαία έργα τέχνης στο εσωτερικό της (Μπερνίνι, Καραβάτζιο κα) και τις ''διδυμες" μικρότερες εκκλησίες, επίσης αφιερωμένες στην Παναγία.









    Στην πιάτσα ντι Σπάνια και στα πασίγνωστα ισπανικά σκαλιά της μας περίμεναν άλλες σκαλωσιές κι άλλη μια μικρή απογοήτευση. Αλλά παρόλα αυτά ανεβήκαμε τα σκαλιά και χαρήκαμε τη θέα από ψηλά.


    Στα πόδια της πλατείας η διάσημη Βία Βένετο με τις βιτρίνες της. Άλλη μια γουλιά καφέ και.. φάτε μάτια ψάρια.... γιατί πολύ δυσκολα θα μπορούσαμε να κάνουμε ψωνια εδω. Λεπτομέρεια: μέσα Ιουλίου και στις βιτρίνες βρίσκονται οι χειμερινές συλλογές.






      Στην πιάτσα Μπαρμπερίνι, δίπλα στο ομώνυμο παλάτσο - πινακοθήκη, η πανέμορφη κρήνη του Τρίτωνα.





 Και φτάνουμε στην πιάτσα ντε λα Ρεπούμπλικα. Κυκλική, εντυπωσιακή, πανέμορφη. Στο κέντρο η κρήνη των Ναιάδων, με κάθε μια τους να ακουμπά πάνω ένα υδρόβιο ζώο. Στο κέντρο ο Γλαύκος που συμβολίζει την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στα στοιχεία της φύσης.


 Δίπλα στις θέρμες του Διοκλητιανού η  Σάντα Μαρία ντέλι Άντζελι, η ταπεινή της πρόσοψη δεν προϊδεάζει καθόλου για το συγκλονιστικό όσο και απέραντο εσωτερικό της.








    Δεν πιστεύω να κουραστήκατε; Ενταξει σ' αυτές τις διαδρομές βολεύει πολύ και το μετρό, αν και το περπάτημα εδώ σου χαρίζει τις πιο όμορφες εικόνες. Το μετρό τους είναι πιο παλιό, πιο μικρό και πιο βρόμικο από το δικό μας αλλά βολεύει πολύ.
     Ξέρω, ο καφές ήταν λίγος, ας τσιμπήσουμε κάτι. Έχουμε στη διάθεσή μας μια από τις πιο νόστιμες κουζίνες του κόσμου: μεσογειακά λαχανικά κι αρώματα, πεντανόστιμα ζυμαρικά -εδώ όταν λένε αλ ντέντε το εννοούν- τέλειες πίτσες με λεπτή, κριτσανιστή ζύμη και ευφάνταστες γεμίσεις, ντόπια τυριά κι αλαντικά και φυσικά τα ωραιότερα παγωτά που μπορεί να φάει κανείς. Αρωματικός καφές και τιραμισού κρεμώδες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Το μόνο πρόβλημα η... επιλογή!


  Για τις βραδυνές εξόδους δυο πολύ γραφικές περιοχές. Το κάμπο ντε Φιόρι το πρωί είναι μια μεγάλη υπαίθρια αγορά αλλά το βράδυ αποκτά έντονη νυχτερινή ζωή. Στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του φιλόσοφου Τζιορντάνο Μπρούνο που κάηκε εδώ στην πυρά το 1600, όταν ήταν τόπος εκτελέσεων. Οι μεγάλες "μπανιέρες" που έχουν γίνει συντριβάνια ήταν κάποτε γλάστρες με λουλούδια!





    Άλλη μια γραφική περιοχή με πολλή κίνηση από ντόπιους και ξένους και ιδίως νεαρόκοσμο είναι το Τραστέβερε, στην αριστερή όχθη του Τίβερη. Εχει πολλά να δει κανείς  εδώ, αλλά εμείς πήγαμε  βράδυ, οπότε χαρήκαμε μόνο την ατμόσφαιρα μιας παλιάς γραφικής γειτονιάς λίγο πιο απλής από τις άλλες αλλά εξίσου όμορφης.
    Περνάμε την πόντε Σίστο. Κάτω στο ποτάμι δεξια κι αριστερα στήνονται σε μεγάλο μήκος υπαίθρια μαγαζάκια, παλαιοπωλεία και καφέ.



    
          Ύστερα απλά περιπλανόμαστε στα στενά δρομάκια.