Τα παιδιά χτίζουν το μέλλον

   Οι τρεις τελευταίες εβδομάδες κυλησαν στο σχολείο μας μέσα στη χαρά της δημιουργίας! Τουβλάκια lego, μοτερ, αισθητήρες κίνησης και lap top. Πώς θα τα συνδέσουμε, πώς θα γίνει η βάση και πότε θα έρθουν τα καινούρια lego; Μόνο αυτά τριγυριζαν στο μυαλό των παιδιών μας...
    Αφορμή η συμμετοχή της Στ΄ τάξης στο διαγωνισμό εκπαιδευτικής ρομποτικής της WRO Hellas με θέμα τα οχήματα και τις μεταφορές του μέλλοντος.

 




   Ο χρόνος προετοιμασίας λίγος αλλά η όρεξη κι η φαντασία περισσεύουν. Και αν εύκολα βρίσκεις παιδιά πρόθυμα να τρέξουν να πιάσουν τα τουβλάκια, τα κατσαβίδια και το ποντίκι του υπολογιστή, το δύσκολο είναι να βρεις δασκάλους καταρτισμένους και πρόθυμους να θυσιάσουν τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακά τους, με όρεξη, υπομονή κι αγάπη να καθοδηγήσουν τα παιδιά και να τους ανοίξουν ένα παράθυρο στον κόσμο της ρομποτικής. Το Δημοτικό της Βυτίνας, όμως, έχει τέτοιους δασκάλους που χρόνια τώρα το έχουν μετατρέψει σε σχολείο- πρότυπο  και η τεχνολογία  έχει μπει στις αίθουσές του με πολλούς τρόπους.

 
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       
     Κι αφού σχεδίασαν, έχτισαν, γκρέμισαν, ξαναέχτισαν, προγραμμάτισαν και έκαναν αμέτρητες δοκιμές, το ηλιόλουστο πρωινό του Σαββάτου 4 Μαρτίου πήραμε το δρόμο για την Καλαμάτα  και τον διαγωνισμό για την περιφέρεια Πελοποννήσου.















   Οι γονείς, βλέποντας τις κατασκευές άλλων σχολείων , ειδικά των ιδιωτικών, σκεφτόμασταν ότι πάμε ξυπόλυτοι στ΄ αγκάθια. Τα παιδιά ευτυχώς ήταν απασχολημένα να ετοιμάσουν το έργο τους, το i-Parking.


   Τι κάνει το έξυπνο γκαράζ; Έχει αισθητήρα απόστασης/κίνησης για να ανοίγει και να κλείνει η πόρτα αυτόματα. Όταν το αυτοκίνητο μπει μέσα, δέχεται φωνητικές εντολές το περιστρέφει πλήρως ετσι ώστε όταν χρειαστεί να βγει πάλι στο δρόμο αυτό να γίνει με το μπροστινό μέρος του και όχι με την όπισθεν, μειώνοντας κατα πολύ τον κίνδυνο ατυχήματος. Το γκαράζ ελέγχεται ασύρματα από ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτελεί εντολές σε γλώσσα προγραμματισμού Scratch.







   Όλα πήγαν καλά στην παρουσίαση κι όταν έφτασε η ώρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων για τις πέντε ομάδες που θα προκρίνονταν στον πανελλήνιο διαγωνισμό της Αθήνας, μια μικρή ελπίδα φώτισε τις καρδιές μας. Λες; Και ναι, το μικρό μας σχολείο πήρε την πρώτη θέση, κι η χαρά μας ήταν απερίγραπτη!!! Πανηγύρι στήσαμε!


   Ταυτόχρονα γινόταν κι ο διαγωνισμός των γυμνασίων. Τα ρομποτάκια των παιδιών  είχαν να ακολουθήσουν στο χάρτη την πορεία του Μ Αλεξάνδρου και να ολοκληρώσουν δύο δοκιμασίες. Από την περιφέρεια Πελοποννήσου συμμετείχε ένα μόνο λύκειο, της Νεαπολης Λακωνίας.



  Παράλληλα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε επιδείξεις εκτός συναγωνισμού από το εργαστήριο bitLab της Καλαμάτας.
 








    Πρέπει να οργανωθούμε- τωρα παιζουμε Α΄Εθνική- να φτιάξουμε μπλουζάκια για την ομάδα και το γκαράζ μας να γίνει ακόμα πιο έξυπνο!


   Και να το! Έγινε πιο μεγάλο -η ομάδα μάζεψε όοολα τα lego της Βυτίνας- και έχει δύο θέσεις στάθμευσης. Επίσης η πόρτα δεν ανοίγει πια με φωτοκύτταρο (μια γάτα να περάσει..) αλλά με φωνητική εντολή. Επιπλέον μιλάει και το ίδιο και ενημερώνει το χρήστη όταν ανοίγει και κλείνει η πόρτα ή όταν το δάπεδο περιστρέφεται.

    Και έτσι ανανεωμένοι το Σαββατο 18 Μαρτίου φτάσαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.









   Το κοινό παρακολουθεί πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις και ομιλίες όσο οι ομάδες προετοιμάζονται.



    Το επίπεδο εδώ ήταν πολύ ανεβασμένο, είδαμε εκπληκτικές συμμετοχές από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αν και οι ακριτικές περιοχές είχαν λιγότερες ομάδες,  λόγω της προφανούς δυσκολίας στις μετακινήσεις.
    Άνθρωποι χαρούμενοι,  γεμάτοι όρεξη για δημιουργία- κόντρα στη μιζέρια που μας περιβάλλει- να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό! Τηλεκατευθυνόμενα πλοία, τελεφερίκ, υποθαλάσσια τούνελ και αερομεταφορές έδιναν κι έπαιρναν. Τα ρομποτάκια των γυμνασίων ακολουθούσαν την πορεία τους στο χάρτη και τα λύκεια πρότειναν εφαρμογές με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και διαχείριση απορριμάτων για έναν πράσινο πλανήτη.
    Και μόνο η συμμετοχή σε μια τέτοια γιορτή είναι σπουδαία εμπειρία!

Εχουμε και το ανάλογο κέρασμα, να γλυκάνουμε τους κριτές...

    Η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε και από τα 80 δημοτικά περάσαμε  στον ημιτελικό τα 40. Η επόμενη φάση βγάζει τη δεκάδα του τελικού. Εκεί τα πράγματα ζόρισαν πολύ. Ελπίδα, θετική ενέργεια, χτυποκάρδι... αλλά δυστυχώς δε τα καταφέραμε.
   Τα ματάκια βουρκωσαν... πώς να τα πείσεις ότι κι αυτό που κατάφεραν είναι πολύ σπουδαίο και ότι είμαστε περήφανοι γι΄αυτα;  Όλη η ομάδα, δάσκαλοι, γονείς, συγγενείς μια αγκαλιά για τα αστεράκια μας. Μετά, πάμε να δούμε τι έκαναν οι διπλανοί. Η Σάμος πέρασε, ξεχώριζε από την αρχή... η Χίος και το Ρέθυμνο όχι... κρίμα, άξιζαν... Ανάμεικτα τα συναισθήματα...

   Επιστρέψαμε γεμάτοι εικόνες, εμπειρίες, γνώση και πάνω απ΄όλα γεμάτοι ευγνωμοσύνη για τους ξεχωριστούς δασκάλους μας που μας πήραν συνοδοιπόρους σ΄αυτό το μαγικό ταξίδι!



    Πώς μπορεί ένα τέτοιο γεγονός να μη γίνει αφορμή για δημιουργία; Όλοι θέλαμε να το ζήσουμε με τον τρόπο μας.  Ετσι, εκτός από την επίσημη εμφάνιση, η ομάδα έχει και μια δεύτερη, χειροποίητη, με πολλή αγάπη κρυμμένη στις ατέλειές της.



    Επίσης μικρά κοσμήματα- ενθύμια, από τουβλάκια που σούφρωσα από το εργαστήριο, την ώρα που μου εξηγούσαν κάθε τεχνική λεπτομέρεια της κατασκευής και έκανα με πολλή σοβαρότητα ότι καταλάβαινα...








   
   Κάποιες από τις φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται από το blog του σχολείου μας, όπου γίνεται και η παρουσίαση του i- parking